Hendrik Leuck

 

Ter nagedachtenis aan een bijzonder mens die de harten van veel Apeldoorners heeft gestolen. Het zou bijzonder zijn als de bezoekers van deze site een reactie zouden plaatsen onderaan de pagina als je iets over Hendrik kunt vertellen. Op die manier krijgen we een mooi beeld van deze bijzondere man. Ook eventuele foto's zijn welkom, ik plaats ze met naamsvermelding.


                                                                                  Lange-afstandsloper op pruimtabak

 

Veel Apeldoorners kenden hem wel; de langeafstandsloper Hendrik Leuck, bewoner van Het Hoogeland te Beekbergen. Tot z’n tweeën tachtigste kuierde hij dagelijks van Beekbergen naar Apeldoorn. Toen hij nog wat jonger was liep hij zelfs regelmatig naar zijn geboortegrond in Wiesel. Naar school was hij amper geweest;  ‘Schole, wat hei’d’r an? De fabriek en de schop waren voor hem taboe. Warken is veur domme mensen’ was zijn devies. Als enig kind moest hij altijd met zijn moeder mee langs de deuren met ‘sluutspelden’, klosjes garen en aardappelschilmesjes. ‘Veur reclame’ , verklaarde Hendrik. In de jaren twintig woonde hij met zijn ouders in het Groe Dorp van planken keten aan de Oude Beekbergerweg en later nog in ‘t Zwarte Gat in Zuid. Zijn vader bracht zijn dagen door met aardappelen rooien en rogge maaien bij de boeren of het opknappen van een enkel tuintje.  Na het overlijden van zijn ouders kwam Hendrik als midden-dertiger bij Het Hooge Land. Ík kon geen ander kosthuus krieg’n. Dan mo’j kosgeld betalen. Hier betalen anderen het’. Verkering was niks voor Hendrik, ík kan het allene wel op’. Op Het Hooge Land werkte hij ook niet graag. ‘De mensen kregen vrogger mar ene gulden veur een hele dag bieten trekken, slecht werk, niks veur mien’. Hendrik scharrelde zijn kostje wel op bij zijn vele kennissen in Apeldoorn en Wiesel, waar hij een kom koffie en een warme hap kreeg, ík heb d’r zoveule adressen, da’k ze niet allemoale af kan’n. Hendrik was in zijn zwarte manchester pak met zijn te korte broekspijpen-ánders krieg ik de broekspiep’n onder de schoenen’- een vertrouwde verschijning op straat. Hij genoot van zijn ‘pruimtabak’ waarvan iedereen zei dat hij die uit opgeraapte peukjes verzamelde.’Sjekkies dreien liek mien nogal ingewikkeld’. Een leven langs de weg. Ík suuze d’r mar z’n bitjen mee deur’.

 

Met medewerking van: Helma Hellie Hel, Rob Boshuis, Jan Grefhorst, Peter Evers en foto's Cees Baars.




Diverse foto's van:

Helma Hellie Hel en Cees Baars.




( Foto: JRobert)


Hij kwam vaak langs lopen. Toen heb ik getracht van Fimo klei hem na te maken.

Arina Jeths


Hendrik tijdens de onthulling van de herdenkplaat bij de verbouwing van Het Hoogeland in 1982. (foto Henk Polko)


De grafsteen van Hendrik op het Heidehof.

Foto Alex Schiphorst


Pasfoto van Hendrik 

(foto Henk Polko)

Hendrik op het erf van Het Hoogeland.
Foto (Henk Polko)

 



Hieronder enkele stukjes uit de Nieuwe Apeldoornse Courant van 26 maart 1983. De teksten zijn van Arnold Zweers NAC


Hier ook nog een paar foto’s van Hendrik met Aartje Veeneman-Brummelkamp, de moeder van Henne Veeneman. De foto’s moeten in Wiesel zijn genomen. Ik kan het Henne niet meer vragen, want die leeft niet meer. Leuke website trouwens.

Heb nog even verder gezocht naar de familie Leuck. Hendrik Willem Leuck is op 17 februari 1902 geboren in Apeldoorn en overleden op 17 februari 1989. Zijn ouders waren Willem Aalbertus Leuck en Hendrikje Wijngaards. Zij trouwden op 2 september 1899 in Apeldoorn. Hendrikje is overleden in 1935 en haar man in 1932. Hendrik Willem Leuck had geen broers of zussen voor zover ik heb kunnen vinden. De naam was dus echt Leuck.

 Groeten, Jan Grefhorst


Reacties Facebook.

 

Rita Nijman

Om en nabij 1976/1982 bij Het Hoogeland gewerkt en met veel plezier.
Uiteraard kende ik Henk al van de straat, zijn wandelingen en route in de buurt waar ik woonde.
Het voelde als een reuze trots dat hij “bij ons woonde “
Een ontzettend lieve vriendelijke, dankbare man.
Opvallend was zijn hoge stemmetje.
Heb van hem genoten.
 
Jaap Gaasbeek
super aardige man.

 

Alie Mulderij
Ik ben hem ook wel eens tegengekomen.

 

Bertje Musse

Hij kwam bij mijn opoe ,daar kreeg hij altijd wat ,en bij mijn moeder een bakkie koffie ,,wat mooi zeg.

 

Joke Hoekstra-Topfer

Kwam hem vaak tegen rustige man.
 
Helma Hellie Hel
Ziet er top uit.
 
Martijn Jager
Heb ik ook gezien in dé jaren 70 en begin jaren 80 hij ging regelmatig op zaterdag naar dé markt.

 

Rob Boshuis

Zelf herinner ik me Hendrik, lopend idd over de Arnhemseweg. In Apeldoorn, maar ook tussen Apeldoorn en Beekbergen. Voorovergebogen, pet op het hoofd sjokkend grijze 3/4 winterjas en corduroybroek met véél te korte pijpen. Soms schuin naar achter kijkend met z'n aparte ogen. Jaren heb ik hem gezien. Een markant figuur.

 

Rita van der Molen

Ik woonde als kind aan de Nagelpoelweg. Hij kwam wekelijks lopend langs ons huis vanuit Beekbergen ( het Hogeland ). Altijd zoekend naar een peuk die raapte hij dan op als hij genoeg peuken had maakte hij er weer een sigaret van . Mijn vader heeft hem vele malen een sigaret gegeven. .

 

Ernst van Rossum

Goud eerlijke man , een parel.

 

Laura Van Teeffelen

Weet het nog, hoe oud is hij geworden vraag ik me af? zo elke keer heen en weer wandelen moet je wel lang gezond zijn geweest.

 

Maria Hedwig Irene Vreugdenhil

Wij noemden hem landloper en waren een beetje bang van hem.
 
Diederick Brugman
Wat bijzonder deze man, een ver verleden.

 

Henk Weltje

Mooi menneke!!!!

 

 

 

 

Saskia van de Werfhorst

Kan me het mannetje nog goed herinneren.
 
Andrea Woudenberg
Ojaaa zag hem vaak lopen op de Arnhemse weg later zelf nog bij het hoge land gewerkt maar toen was hij al overleden... Maar iedereen daar kende hem.
 
Alwin Schroduer
Ha ha Hendrik kwam altijd lopen van het hoge land koffie drinken bij mijn oma aan de valkenweg 13.
 
Alie Bloemendal
Hendrik kwam altijd zondags aardappelen schillen bij mijn tante dan kreeg hij een kopje thee en een sigaretje.

 

Gert Hols

Heb hem vaak zien lopen vanuit Schubertplein , via de Adelaarslaan naar het centrum , vriendelijke man.
 
Roza van Manen
Wat een mooi initiatief.

 

Janine van der Steen-Stegeman

Ik herinner me hem nog wel.
 
Marry Van der Veen
Ja vaak gezien toen ik naar het Zonnehuis fietste.

 

Wim Oosthoek

Ik kan hem nog vaag herinneren. Altijd met een winterjas aan en had altijd een houten doos bij zich. Zijn ene oog was naar buiten gericht. Hij liep wat voorover, met een lichte bochel. En, ja, hij liep dan over de Arnhemseweg.

 

Beno Tdi

Bij Hofman aan de Eendrachtstraat kwam hij vaak en zat hij aan een gehakbal.

 

Gerrie Roelofs

Leunk noemde wij hem .Kwam elke zondag bij fam Brummelkamp aan Huisakkers in Wiesel en waste zijn 2 theelepeltje dan in de meibeek zoals zijn moeder ook deed.G. ROELOFS VAN Hartskamp.

 

Jaco Van de Zandschulp

Ik ben een keer een stuk met hem meegelopen, werd ik door een buurman terug naar huis gebracht. Kreeg ik met de pantoffel van mijn Ma.

 

Paul Taverne

Ik heb die man vaak zien lopen in Apeldoorn.

 

Roel Snijder

Hendrik af en toe ontmoet bij de kapper Best op de hoek van de reigersweg-adelaarslaan. Op zaterdagmorgen ( toen nog zonder afspraak) kwam ik hem tegen, mooie kerel met prachtige verhalen.

 

Ben Weppelink

Hendrik was vroeger een vriend van mijn ome Hendrik Berends gingen samen stropen. Wij noemden hem ome Henne.

 

 

Riet Nieuwenhuis

Zat bij ons altijd op de bielzen in de tuin uit te rusten met zn peukjes aan de Arnhemse weg.
 
Anneke Jacobs-Belt
De peukies raper/
 
Lineke Luth-Ribbink
Klopt Anneke, zo kennen wij hem ook.
Mooi om hem zo weer te zien.

 

Hanneke van Dorland

Kan hem nog goed herinneren
Wel vaak zien lopen
En hij was altijd vriendelijk som een peukkie op de lip.
 
Gert Willemsen
Volgens mij kende iedere Apeldoorner hem.
Ik in iedergeval wel.

 

Ans Termaten

Ik heb hem ,jaren meegemaakt op het Hoge Land ik werkte daar ,mijn moeder wist toen te vertellen toen Hendrik als klein kind met z'n moeder langs de deuren ging om klosjes garen en schoenveters te verkopen ,en dat hij z'n jeugdjaren in Wenum wissel woonde met z'n moeder ,ik vindt het leuk om deze herinnering met jullie te delen !!

 

Herman Vlietman

Vaak voorbij zien komen aan de Arnhemseweg.

 

Regina Polman

Hij kwam in de oorlog bij mijn opa en oma in Wenum dan liep hij van het Hoge land naar Wenum .

 

Suze Ruiling-kiezebrink

Kan hem ook nog heel goed herinneren. 

 

Joke Van Eldik

Verzamelde peukies.

 

Ria Halsema

Weet het nog goed

 

Jan Karman

hij kwam uit Beekbergen lopend altijd langs garage de Baar daar mocht hij altijd een broodje uit de broodtrommel van de beste monteur van Apeldoorn pakken hij zocht minuten lang en pakte altijd het broodje schuifkaas met mosterd en piccalilie met 2 augurkjes er boven op mooie tijd.

 

Henk Weltje

Volgens mij kwam hij ook langs Philips. Op gympies?

 

Roel Dozeman

Ja de iets oudere Apeldoorners herinneren ze zich Hendrik zeker.

 

Gerrit Veeneman

Wat leuk Hendrik Leunk met mijn oma.

 

 


Reacties

Jonnie Woerd.an
een jaar geleden

Hendrik kwam wekelijks bij onze buuf Oma Schrdeur. Daar dronk hij een kop koffie en af en toe bij Opa Schrodeur of bij mijn vader een oude jenever. Een bijzondere man vol verhalen. Ik zie Hendrik nog zitten bij ons in de keuken. Pracht Kerel was hij.

Ap Hulleman
een jaar geleden

Mijn vader was Poelier en bracht vaak bestellingen van Wenum-Wiesel naar Beekbergen en als me vader Hendrik tegen kwam onderweg stopte hij om Hendrik mee te nemen, dat vond hij altijd leuk om voor in de auto te zitten en hij zwaaide dan naar iedereen die we tegenkwamen, dan was hij net de koning van Nederland.

Nannie Vendelbosch
3 jaar geleden

Als kind heb ik hem gekend. Heeft een keer, wat ik mij herinner, de koffers in zijn kar gelegd en van het station naar ons huis in zuid gebracht. Ik kwam toen met mijn ouders met de trein uit Delft. Prachtige kerel.

Carla Rouwenhorst
3 jaar geleden

Hendrik liep overal peukies te zoeken ' wij woonde aan de rustenburgstraat ' waar hij elke keer langs liep ' praatje maken vond hij altijd leuk . Mijn vader gaf hem eens een pakje shag ' ach wat was hij blij ' altijd met een lach glunderen hij naar een cafeetje ' daar hij even kon zitten en een kop koffie kreeg ' wat heeft hij vele km's gelopen ' zelfs op zijn oude dag tot het niet meer ging .' Ja dan miste je hem wel .

Erik Zwartjes
3 jaar geleden

Heb die man nooit aangesproken, Hij liep vaak over de eerste wormenseweg. Veel mensen wisten wie hij was en konden iets over hem vertellen. Zodoende is hij ook voor mij een bekende geworden.

Jan Grefhorst
3 jaar geleden

Hendrik Leuck en de familie Veeneman.

In het blaadje van Wenum Wiesel schreef ik vroeger stukjes over de geschiedenis. Ik interviewde in 2015 Henne Veeneman die vertelde over zijn ouders Gerrit Veeneman en Aartje Veeneman-Brummelkamp. Hier wat Henne toen vertelde over Hendrik Leuck:
Ook een bijzonder verhaal is dat van Hendrik Leuck. Vlakbij de familie Veeneman woonde Hendrik met z’n ouders in een vervallen huisje. Zij waren zo arm dat ze vaak de huur niet konden betalen waarna ze door de eigenaar uit hun huis werden gezet. Als ze daarna weer geld hadden mochten ze weer terugkomen.
Op zekere dag konden ze de huur weer eens niet betalen en werden ze weer uit hun huis gezet. De eigenaar, die hier schoon genoeg van had, stak vervolgens het huis in de fik en dit brandde tot de grond toe af. Omdat ze nu geen dak meer boven het hoofd hadden groef pa Leuck noodgedwongen een gat in de grond, maakte er een holwoning van, waarin de familie ging wonen.
Gelukkig ontfermden Gerrit en Aartje Veeneman zich over deze arme familie. Nadat pa en moe Leuck overleden kwam Hendrik terecht op ‘Het Hooge Land’ in Beekbergen. Hij werd daar goed verzorgd, maar Hendrik was zo gehecht aan Wiesel dat hij er steeds terugkwam. Elke week liep hij vanuit Beekbergen daarheen om op bezoek te gaan bij de familie Veeneman. Hij bezocht dan ook de plek waar hij met z’n ouders had gewoond en maakte daarna de lange wandeling terug naar Beekbergen.
Volgens Henne liep Hendrik de lange weg in een stevig tempo en dronk hij onderweg altijd ergens koffie aan de Eendrachtstraat. Betalen deed hij nergens want hij had nooit geld op zak, maar dit had Hendrik echter wel! Toen hij stokoud was en op zekere dag weer eens naar Wiesel was gelopen, vroeg hij aan Henne of die samen met hem de briefjes van vijf gulden die hij had gespaard, wilde tellen. Beide mannen sloten zich op in de woonkamer, want Hendrik wilde absoluut geen pottenkijkers. Er kwam een heel pak papiergeld tevoorschijn en toen bleek dat hij een fors bedrag had gespaard. Niet lang daarna kwam het bericht van ‘Het Hooge Land’ dat Willem Leuck was overleden.

F Schmidt
3 jaar geleden

Hing vrogger altijd een foto van hem in de oude haven.viel mij al op haha..

Jaco van Hal
3 jaar geleden

Heeft in zijn jonge jaren denk altijd hard moeten werken! Waarom zat die in het hoogeland?

Musse Bertha
3 jaar geleden

Hij kwam bij mijn opoe bertje ,daar kreeg hij een paar centen en koffie ,hij kwam ook bij mijn moeder en kreeg ook altijd wat ,wat een mooi mannetje was dat .

Henk Polko
3 jaar geleden

Ik ben gezegend met het feit dat ik Henk heb mogen kennen vanaf 1975 tot 1989, hij was bewoner van Het Hoogeland terwijl ik daar groepsleider was, Henk was een vriendelijke en aardig persoon die geen vlieg kwaad deed, zijn dag begon met het schillen van een portie aardappelen voor het gezin van Dhr. Slingerland die paviljoenshoofd was van Het Hoogeland, hij deed dit in de voormalige aardappelschuur wat later een ruimte werd voor de dagactiviteiten, hierna ging Henk opstap, eerst nog naar kennissen en fam. In Wenum/Wiessel maar later beperkte hij het tot Apeldoorn onderweg kreeg hij op verschillende adressen wat te eten of te drinken, Hij was verknocht aan zijn pruimtabak enig wilde altijd corduroy kleding waarvan de broek niet te lang mocht zijn, want anders stapte hij toch op zijn pijpen en hij liet altijd door de huishouding zijn jas voorzien door een extra knoopsgat en knoop om hem hoog te kunnen sluiten. Op 86 jarige leestijd is Henk in zijn kamer op huis 17 overleden op 17 februari 1989 en is hij begraven op het stukje grond van de stichting op Heidehof waar nog steeds zijn graf is afgedekt met een simpele vierkante steen.

Riet Nieuwenhuis
3 jaar geleden

Bij ons aan de arnhemseweg ruste hij altijd op de tuinbielzen met zn peukjes uit.tegen over de politieacademie(semenari )toen.

Wilma ter Buurkes
3 jaar geleden

Mijn oma woonde in Wenum Wiesel, ik.zag hem daar vaak lopen in zijn versleten kloffie en versleten schoenen. Was best wel bang voor hem. Had geen idee dat het zo'n zachtaardige man was. Mijn moeder vond het een prachtige man, die kende hem waarschijnlijk beter

Sandra Buitenhuis
3 jaar geleden

Als klein meisje vond ik hem bijzonder, wat eng ook.
Ik hoor hem nog zo sloffen op z'n schoenen, dacht zonder veters maar dat kan ik ook mis hebben.
Vind het leuk om te lezen dat het zo'n zachtaardige man is geweest. Hij is echt wel een legende.

Helma
3 jaar geleden

Ik ken de man niet maar mijn moeder Marietje Vakkert nu 92 jaar geboren en getogen in Beekbergen wel. Alex dit is een hele leuke pagina geworden top gedaan groet Helma.

Annet Jeths
3 jaar geleden

Ik zag zijn foto en werd meteen naar mijn jeugdherinneringen gebracht.
Als tienermeisje zag ik hem vaak lopen in Apeldoorn.
Mijn gedachten van toen weet ik niet meer als ik hem zag maar ik word vrolijk van zijn foto's nu dus ik zal hem een aardige meneer hebben gevonden. Een soort van "boegbeeld".

Bert Klomp
3 jaar geleden

De herinnering die ik heb is dat ik hem altijd over de Arnhemseweg zag schuifelen.

Theo Boerkamp
3 jaar geleden

Een mooi portret van een bijzonder mens, ik heb deze man vaak gedag gezegd als hij langs kwam aan de Oude Apeldoornseweg.

Dank je wel.

Reactie plaatsen